Sinubukan kong bitawan ang mga bagay na meron ako ngayon para lang bumalik sa panahon na pinagkaitan ko ng oras… Ang aking kabataan. Naging boring ang buhay ko dahil naging masyado akong seryoso sa mga bagay bagay. Kaya sinubukan kong pakawalan ang mga bagay na tanda ng pagiging seryoso ko sa buhay.
Ang hirap palang piliting bumalik sa mga pinagdaanan mo na. Ang hirap bumalik sa pinanggalingan mo na. Ang hirap lingunin ng nakaraan.
Akala ko magiging madali ang lahat. Pero di ko rin kinaya ang mga kapalit. Di rin ako naging masaya sa paglalakbay pabalik sa nakalipas. Siguro nga ito na yung ako na dapat kong tanggapin.
Wala akong dapat pagsisihan sa nakaraan. Dahil hindi ako magiging makapangyarihan para matanggal ang mga pagkakamali ko noon. Wala akong ganung klaseng lakas. Kung hindi ko napagdaanan ang mga nangyari noon, siguro, hindi ako yung taong kilala niyo ngayon. Walang pwedeng isisi sa akin na nangyari sa nakaraan ko. Dahil nakalipas na yun at iba na ako ngayon.
No comments:
Post a Comment