Tuesday, February 5, 2013

Isang patunay na hindi fair ang buhay. Tatlo ang side ng triangle. Kahit baliktarin mo man ang mundo, laging may isang maiiwan. May isang masaksaktan. Yung dalawa, masaya. Pero yung isa maiiwan. Akala ko wala ng sasakit pa sa nalasap ko dati. Akala ko hindi ko na mapagdadaanan yun. Akala ko hindi siya gaya na iba. Akala lang pala. I know I’m not that ideal guy. A guy who is good-looking and tall. A guy who knows how to sing. A guy who is in a band. A guy who plays basketball well. A guy who owns a ride. A guy of every girl’s dream. Basically, I’m just a typical one. Pero ganun ba ako kahirap mahalin talaga? That she even chose a girl over me? Nakakawala ng bayag. Hindi pa din ako makapaniwala nangyayari ito. After all this time it was a one-sided feeling. I’m inlove with you. I’ve always been and you know that. Sana nagsabe ka na lang.. Sana di mo na ako pinaasa.. Sana hindi mo na pinaabot sa ganito.. Haha kasi ansakit sakit. :) :| Pero ganun pa man, wala akong pinagsisisihan sa mga ginawa ko. Atleast I did make you feel what you deserve..How special girl you are. How much I love you. Nagpapasalamat pa nga ako sayo eh. Kasi you thought me so many lessons in life. Sabi nga nila, “people come to your life, either as a blessing or as a lesson.” ..and you’re both. More than anything I contemplate about all the things I could’ve done better or shouldn’t have done at all. Kahit sa maikling panahon lang napaka saya ko kung alam mo lang. Na pag kasama kita pakiramdam ko lahat ng nasa paligid ko is a little bit brighter. Hahaha :D hinding hindi ko yun malilimutan kahit sa pagtanda ko. I have to let you go now baby. I love you. :’)

No comments:

Post a Comment